ÇOCUĞUM NEDEN BENİMLE BAĞ KURMUYOR ?

Ergenlik çağında çocuğu olan birçok ebeveynin kaygıları bu dönemde artıyor. Geç saatlerde eve gelişler, üzerlerinde sigara ya da alkol kokusu hissetmek gibi durumlar ailelerde endişeyi tetikliyor. Fakat asıl sorun çoğu zaman çocuğun içine kapanması: “Bir şey yok” diyerek geçiştirmesi.

Ebeveynlerin gözden kaçırdığı önemli noktalardan biri aynalama tekniği. Siz çocuğunuza iş yerinde yaşadığınız bir olayı, günlük hayatın küçük zorluklarını ya da kendi krizlerinizi nasıl yönettiğinizi paylaştığınızda, o da benzer şekilde size açılma ihtiyacı hisseder. Bu, iki arkadaşın birbirine sır vermesine benzer: Biri içten bir paylaşım yaptığında diğeri de karşılık vermek ister. Çocuğunuza özel sırlarınızı anlatmak zorunda değilsiniz, fakat paylaşımlarınızın samimi olması bağın temelini oluşturur.

Bağ kurulamamasının bir diğer nedeni ise teknoloji bağımlılığı. Çocuğuyla ilgilenmek yerine saatlerini PlayStation başında geçiren ebeveynler ya da telefonlarını ellerinden düşürmeyen anne-babalar aslında kendi bağlarını da zedeliyor. Önce çiftler arasındaki iletişim zayıflıyor, ardından aile atmosferi yavaş yavaş kopmaya başlıyor. Çocukların “Odama geçip bilgisayar ya da telefona bakmadan ne yapayım?” sorusu, sadece bir şikâyet değil; gerçekten de hissedilen alternatifsizliğin ifadesi.

İşte bu noktada ailelere büyük görev düşüyor. Çocuklarla konuşmak, küçük de olsa ortak etkinlikler yapmak çok değerli. Bazen basit bir yürüyüş, bazen sofrada uzun bir sohbet, bazen de toplumumuzun en sevdiği etkinliklerden biri olan mangal, bağ kurmak için güçlü bir araç olabilir.

Unutmayalım: Aileden kopan her çocuk toplum için de bir kayıptır. Gençlerimizin kötü yollara yönelmesini engellemenin yolu, evin içinde sağlıklı bağlar kurmaktan geçiyor. Çünkü vasıflı, olgun gençlere her zamankinden daha çok ihtiyacımız var.