Tekstil atölyesinden dünya şampiyonluğuna!
Henüz 10 yaşındayken annesi evi terk ettiğinde kardeşleriyle birlikte babasının çalıştığı tekstil atölyesinde yaşamaya başladılar. Gece üzerinde uykuya daldığı muşamba onu ‘Dünya Şampiyonu’ yapacak ilk hayallerini kurduğu yatağı oldu...
Emine Arslan’ın hikâyesi İstanbul Bağcılar’da başlıyor. O henüz 10 yaşındayken annesi kendi deyimiyle ‘kocaya kaçıyor’... Emine ve iki kardeşi, bir yıl annesinin yanında kalıyor: “Annem ve babam boşandıktan sonra ilk bir yıl annemle kaldık. Ama annemin huyu suyu değişti. Bizimle ilgilenmemeye başladı.Küçücük boyumla tezgâhın üzerine çıkıp kardeşlerime yemek hazırlamaya çalışıyordum. Sonra bir gün uzunca bir süre bizi evde yalnız bıraktı. Komşular babamı aramış. Babam bizi alarak son ütücü olarak çalıştığı atölyeye götürdü. Patronun yazıhanesinde yatıp kalkıyorduk. Herkes gidince yere muşamba çekip yatıyorduk. Bunun böyle gitmeyeceğini düşündüm, okulu bırakıp önce kuaförün yanına çırak olarak girdim. Birkaç ay sonra da tekstil atölyelerinde çalışmaya başladım.”
GEL SALONA ÇALIŞALIM
Daha önceleri aklının ucundan bile geçmeyen kick boks sporu Emine’nin hayatını tamamen değiştiriyor. Emine herkesin “küçük yaşta başlanması gerekir” diye düşündüğü bir spora, 20 yaşından sonra başlayıp Türkiye’ye nasıl şampiyonluklar getirdiğini şöyle anlatıyor: “Mahalleden bir arkadaşım hâlâ antrenörüm olan Hasan Fahri Şen hocamın salonunda hocalık yapıyordu. Bu sırada babam kansere yakalandı ve vefat etti. Maddi olarak tüm ailenin yükü üzerimdeydi. Kız kardeşim salona gidip gelmeye başlamış. O sırada Hasan hoca yeni bir salona geçiyor.
Bana ‘Abla Hasan hocanın yeni salonuna yardım edelim, o da bize yemek ısmarlasın’ diyordu. Salon açıldıktan sonra Hasan hoca, ‘Hadi gel salona çalışalım’ diye ısrar etmeye başladı. Ama ben zaten işten geç saatlerde çıkıyorum, spora ayıracak param yok. Çok yorgun oluyorum, bir de tuhaf geliyordu bana dövüşüyorlar bağrış çağrış. Sonra bir gün Hasan hoca tüm kick boks malzemelerini vererek, ‘Haftaya geliyorsun senden para almayacağım bir deneyelim’ dedi. Para almam lafı zoruma gitti. ‘Hocam, para alırsan gelirim olmaz öyle şey’ dedim. O da ‘tamam’ dedi.
MAHALLENİN ASİ KIZI
Ben iş çıkışı yorgun argın salona gidiyorum. Günde 2 paket sigara içiyorum, koşamıyorum, tüm gün tekstilde olduğum için adeta toz öksürüyorum. Mahallenin asi kızı havalarındaydım ama başlayınca olayın çok farklı olduğunu bunun bir sanat olduğunu anladım. Yumruk stillerinden savunma tekniklerine her şeyi öğreniyordum. Uykusuz da kalsam haftanın üç günü çalışmaya başladım. Çok hızlı aşama kaydettim, rakiplerimi yenmeye başladım. Salonda vuruşlarımı çok beğenip, ‘Emine kaç yıldır dövüşüyorsun’ diye soruyorlardı. Oysa ben daha başlayalı 4 ay olmuştu.”