Kahramanmaraş'ta çadırda yaşayan minik depremzede çizdiği resimde ev yaptı
Depremde enkazdan saatler sonra çıkarılan 5 yaşındaki Hüsne, şimdilerde kaldığı çadıra ev, çiçek ve pencere çizerek yaşadığı travmayı atlatmaya çalışıyor.
Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından yaralar sarılmaya başladı.
Yıkılan binalar, 40 binin üzerindeki can kaybı yürekleri dağladı.
6 Şubat'ta yaşanan ve 11 ilde etkili lan afet, binlerce vatandaşı evsiz bıraktı.
Bu kapsamda depremzedeler ve kentlerin yeniden iyileşmesi için harekete geçildi. Ekipler bölgelerde hummalı çalışmalara başladı.
Kentlerde çadır kurulumu ve konteyner yapımı da hız kazandı.
Zorlu süreçten en çok etkilenenler ise çocuklar oldu.
Anneannesini kaybetti
Depremin merkezinde yaşayan 5 yaşındaki Hüsne Duru İleri, depremde anneannesiyle birlikte 2 katlı evlerinin enkazında kaldı.
Yaklaşık 5 saat enkazın altında kalan Hüsne kurtarılırken, anneannesi hayatını kaybetti.
Çadırı yuvaya çevirdi
Şimdi çadırda kalan minik depremzede, yaşadığı travmayı enkazdan çıkardığı boya kalemleriyle resim yaparak atlatmaya çalıştı.
Hüsne, çadırına ev, çicek, pencere ve çocuk figürleri çizerek çadırı yuvaya dönüştürdü.
"Güneşli olan bir bahçe çizmek istedim"
Resim çizerken çadırını süslemeye karar verdiğini anlatan Hüsne, şöyle konuştu:
Duvarlara baktım, resim çizeyim dedim, çizdim. Güneşli olan bir bahçe çizmek istedim. Hava güneşli ve ev var. Bahçenin yanında çiçekler var. Orada da çocuk var, beraber balonla oynuyor. Şimdilik burada kalıyoruz ama sonra Denizli'ye gideceğiz. Oyunlar oynuyorum, resim çiziyorum. Resim çizmeyi annem öğretti. Büyüyünce hemşire olmak istiyorum çünkü, doktorluk hakkında çok şey öğrenmek istiyorum.
"Enkazın altından boya kalemlerini aldık"
Duru'nun kuzeni Berat Uzuneser de şu ifadeleri kullandı:
Deprem olduğunda ben de buradaydım. Enkazın altından canı sıkılmasın diye boya kalemlerini aldık. Boya kalemlerini aldıktan sonra çadırı çiziyordu. Yanımıza geldi, çizdiklerine bakmamızı istedi. Bir yarısını çizmiş, diğer yarısı için de uğraşıyordu. Teyzesi yardım etti ama çoğunu kendi çizdi. Duru ve anneannem içerideydi, 4,5 saat sonra çıkabildiler. Kendi imkanlarımızla çıktık. Buradan en kısa sürede gitmeye çalışıyoruz ama, araç bulamıyoruz. Burası kimseye iyi gelmiyor.
